Phaedra

– Griekse tragedie- geschreven door Hugo Claus

“Nu dat mijn mond verdroogd is van het jeuken van verlangen da zich niet ontlaadt, en ik, dorstend en hongerend, de kreuken tel van anderen op ge gelaat….

… zo is Phaedra ’s toestand als zij Hyppolytus haar liefde betuigt. Een verboden liefde, want Hyppolytus is de zoon van koning Theseus, haar echtgenoot. Zij is de derde vrouw van Theseus, die altijd onderweg is naar een volgende avontuur en haar in eenzaamheid achterlaat, met als enig gezelschap de min en hoedster Oenone. Phaedra tracht haar hartstocht te onderdrukken door er over te zwijgen. Maar zolang ze zwijgt, is zij in staat te leven noch te sterven. Oenone helpt haar deze martelende stilte te doorbreken en de waarheid aan  het licht te brengen. De draagwijdte van haar woorden kan zij echter niet overzien. Phaedra kan haar passie niet beteugelen; het vlees is zwak en de lust is krachtig, groter dan de rede. Hyppolytus , die voor zichzelf een leven van vrome boetedoening had bedacht, wijst Phaedra ‘s liefdesverklaring af.  Zin afwijzing is totaal. Phaedra ‘s liefde slaat om in haat.

Emotie laat zich niet bedwingen, leert Hugo Claus. Zijn “Phaedra” gat over de kracht van het woord dat zich niet ongedaan laat maken. Hugo Claus heft alle elementen van deze oude Griekse Mythe gevat in een rauwe, directe en poëtische taal.: de dierlijke lichamelijkheid van Phaedra, het incest-motief tegenover de seksuele afkeer van Hyppolytus, verwevenheid van seksualiteit en dood. ”

Regie: Doris Goosen
Spelers: Anita Keuper, Anke van den Akker, Vincent van Miert,  Jan Bijleveld
Decor: Jonaske de Ruiter

Gespeeld op: in 1998