Lysistrata
Klik op de flyer voor foto’s…
wilt u reageren? klik hier
“Zij die legermacht ontbindt. Een vrolijk gevecht om de macht tussen mannen en vrouwen! “Dat eindeloos gesoebat van wereldleiders op vredescongressen ben ik zat. Alsof het een wedstrijdje golf is dat ze spelen. Kom op vrouwen, draai de deur van je liefdesnest op slot. Wij vrouwen gooien onszelf in de strijd totdat de vrede is getekend”. Lampito gaat als eerste overstag en dan krijgt Lysistrata haar wereldvrouwen, na enige tegenstribbeling, aan haar zijde. Ze leggen de eed af: geen seks meer met de mannen voordat de vrede is getekend. Als de vrouwen dan ook nog de staatskas achteroverdrukken is de verontwaardiging bij de heren totaal. Daar betaalden ze notabene de oorlog mee. Het koor van oude mannen beklaagt zich en willen de vrouwen uitroken om de staatskas terug te vorderen. Daar steken de oude vrouwen een stokje voor. De grote leider ziet echter dat de mannen het aan zichzelf te wijten hebben. Maar hoe lang gaan de heren deze seksonthouding nog trekken? Hun goesting is groot. Het water staat ze aan de lippen. Deze pikante komedie, doorspekt met cabareteske liedjes, geeft in een vrijmoedig taalgebruik, lucht aan discussies op thema’s als oorlog en vrede, de machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen en de rollen die zij spelen op het politieke wereldtoneel. Daarom spelen vrouwen en mannen van nú een komedie van toen. De mens verandert niet. Hooguit de omstandigheden. “Make love. Not war.” “No Peace? No Pussy mister president.”
Tekst : Aristofanes.
Vertaling : Hein van Dolen.
Regie: Doris Goosen
Regieassistent: Els Hoyng
Productieleiding: Joke Kerkum
Spel
Marjolein Schölvinck, Gerda van Heusden, Kathelijn Remkes, José Hammenga, Trude Kosse, Anneke Peters – de Lange, Judith Busscher, Elly Roos, Janny Huttinga, Fiona McDonald, Sylvie Donadieu, Ilse Morren, Lia Schipper , Wietse Hummel, Jan Mosterd, Willem Boone, Jos Grimbergen, Jan, Henk Epskamp, Vincent van Miert, Hugo Knoester
Vrouwenkoor: Carla Leendertse, Bettina Hager, Martine Stoutjesdijk en Marijke Reitsma.
Mannenkoor: Bart Jansen, Dick Leene, Koos van Dijk, Fred de Wit.
Grime: Grime team TWP o.l.v Anneke Zijlstra en Karien Lammers
Kostuumontwerp: Geertje de Roo
Uitvoering kostuurmontwerp: Naaigroep Geertje de Roo.
Decor: Fred de Wit
Muziek : Composities en uitvoering: Michael Leendertse, Ruben Leendertse
Gitaar: Bart Jansen
PR: Wietse Hummel en Jan van’t Ende
Foto’s: Ton Pors, Fotostudio Meerjenburgh
Met dank aan Huis van De Stad. Burgerweeshuis Harderwijk, Prins Bernhard Cultuurfonds, Gemeente Harderwijk.
Gespeeld op: 2, 3, 9 en 10 november 2018
commentaar van
Hein van Doolen
Lysistrata in Harderwijk. Op het eerste gezicht is dat geen combinatie die voor de hand ligt. De dichter Aristofanes had in het jaar 411 v. Chr. zijn komedie vooral gericht op het Atheense publiek, met allerlei toespelingen op de eigentijdse politiek, schimpscheuten op de magistraten van die tijd, en met zijn voorkeur voor seksuele grappen. Maar de uitvoeringen van de Theaterwerkplaats Harderwijk in het Huis van de Stad op 2, 3, 9 en 10 november hebben aangetoond dat het wel degelijk mogelijk is met dit blijspel ook de huidige toehoorders een kostelijke avond te bezorgen Dit is in de eerste plaats te danken aan het initiatief van de regisseuse Doris Goosen die na het lezen van de vertaling kansen zag om met haar vertrouwde groep de lang niet gemakkelijke teksten en koorliederen in te studeren.
.
Een bewonderenswaardige prestatie en het resultaat mag er zijn. Voor uitverkochte zalen is bewezen dat de boodschap van Aristofanes in de mond van Lysistrata nog steeds opgeld doet: er moet met drastische maatregelen voor eens en altijd een einde komen aan de oorlog. De door de Griekse vrouwen afgekondigde seksstaking doet verrassend modern aan, zij staan hun ‘mannetje’ en weten na veel geharrewar de mannen tot het tekenen van de vrede te dwingen.
Maar de dichter kon het niet laten dat midden in het stuk het bekende vooroordeel van de Atheense mannen – vrouwen als primitieve wezens die meer op seks zijn ingesteld dan zij -om de hoek komt kijken. De vrouwen blijken het zelf buitengewoon moeilijk te hebben met hun ferme beslissing en het kost Lysistrata grote moeite om ze aan hun eed te houden. Zij moet er zelfs een orakelspreuk voor verzinnen.
De voorstelling was een groot genoegen om bij te wonen. De inzet van de spelers was voorbeeldig, hun enthousiasme onweerstaanbaar en veroorzaakte een wisselwerking met de toeschouwers. Er werd vaak hard gelachen en bij de wat meer serieuze passages aandachtig geluisterd. De Lysistrata van Marjolein Schölvinck trad met gezag op, zij bracht haar bepaald niet eenvoudige rol met grote overtuiging en vooral haar confrontatie met ‘mijnheer de regent’ maakte diepe indruk. Maar ook het zichtbare spelplezier van de andere speelsters deed weldadig aan, hun verleidingstactieken waren geraffineerd, de gezamenlijke kreten van bijval of
verontwaardiging klinken nog na in onze oren en de dappere gevechten met de bejaarde mannen werden met kennelijk genoegen geleverd. De acteurs boden prima tegenspel, de hoge nood van de gefrustreerde Kinesias was bijna voelbaar, de arrogantie van de regent net zo irritant als Aristofanes dat ongetwijfeld bedoeld heeft, en het gekraai van de baby mocht er wezen: luid en duidelijk en precies op het juiste ogenblik. De muziek bleek een verrijking te zijn, daardoor kwamen de soms wat lastig verstaanbare liederen beter tot hun recht en het ritme was stimulerend. Het is ondoenlijk om een hoogtepunt te noemen. Op mij persoonlijk maakt vooral de scène in het derde bedrijf indruk: het heeft er alle schijn van dat er een stevige aanvaring tussen het vrouwen- en mannenkoor zal plaatsvinden. Aanvankelijk wordt er flink op elkaar gescholden totdat de vrouwen zien dat hun tegenstanders een hinderlijk vliegje in het oog hebben. Dat moet er eerst uitgehaald worden. Het einde van het liedje is niemand meer aan vechten denkt en zelfs de ander wil zoenen. De verzoening is te danken aan een simpel vliegje!
Kortom, het was een gedenkwaardige avond waarop iedereen welverdiend trots kan zijn: de regisseuse, productieleider, de muzikale begeleiders, de technici en alle deelnemers. Een mooie en toepasselijke viering van het vijfde lustrum waarmee ik iedereen van de Theaterwerkplaats Harderwijk van harte feliciteer.
Hein van Dolen
0 Comments